Sindrom karpalnog tunela Odnosi se na anatomiju šake,njenih tetiva, krvnih sudova i nerava. Sve tetive koje omogućavaju prstima na ruci hvatanje i dodirivanje, prolaze u snopu kroz relativno uzak tunel koji sačinjavaju kosti zgloba sa jedne i kruti ligament (transverzalni karpalni ligament) s druge strane.Osim tetiva, kroz isti tunel prolaze nervi i krvni sudovi, čineći tako popriličnu gužvu u relativno malom prostoru. Posebnu pažnju u ovom slučaju izaziva nerv koji zovemo medijanus i koji kada je pritisnut u svom prolasku kroz karpalni kanal uzrokuje sve simptome ovog sindroma. Trnjenje u šaci praćeno bolom upravo je izazvano otokom nerva pri prolasku kroz uzak kanal (karpalni tunel).
Pritisak na palac može uzrokovati više procesa koji izazivaju:
- zadebljanje tetiva
- otok u predelu karpalnog kanala
- suženje karpalnog kanala
Šaka slabi, otežano je hvatanje predmeta, a u odmakloj fazi predmeti često ispadaju iz ruku. Uglavnom je izazvano ponavljanim pokretima, prekomernim radom na tastaturi, kod profesionalnih zanimanja (frizeri, kozmetičari, maseri, zidari...), kod teškog fizičkog rada.
Simptomi karpalnog tunela:
- prolazno trnjenje u prstima – najčešće tokom noći ili ujutru nakon spavanja, a kasnije se proširi na ceo dan
- utrnulost na području cele šake
- otok palca ili svih prstiju – koji može ili ne mora biti praćen bolovima
- mišićna slabost
- oslabljen stisak šake – koji pacijenti često primete tek kada im počnu ispadati predmeti iz ruku, a najčešće jutarnja šoljica kafe
- nemogućnosti stiska šake i nemogućnost hvatanja malih predmeta
Kako se leči sindrom karpalnog kanala?
Osnova neoperativnog lečenja svakako je fizioterapija.
Svi sindromi karpalnog kanala koji traju više od nekoliko dana ili nedelja pokazuju ograničenje kretnji u šaci, što govori u prilog
skraćenju tetiva koje prolaze zajedno sa živcem medijanusa kroz karpalni kanal. U tom smislu fizioterapija ima dva osnovna cilja.
Prvi je smiriti simptome, dok je drugi poboljšati fleksibilnost šake i istezljivosti skraćenih tetiva. U tu svrhu danas se primenjuje
kompleksni fizioterapijski pristup koji uključuje elektroterapiju, elektrostimulaciju, zatim ultrazvučno lečenje, pulsnu magnetoterapiju.
U zavisnosti od stanja pacijenta i stadijuma oboljenja mogu se koristiti i laser visoke snage (sa niskim početnim dozama), tekar terapija
koja se pokazala kao jako uspešna metoda u lečenju ovog sindroma. Pacijentu se savetuje odmor od ponavljanih pokreta i blaga
kineziterapija. Kineziterapiju može sprovoditi i fizioterapeut zajedno sa pacijentom, a savetuje se i nastavak u kućnim uslovima.
